Δημιουργήθηκε ηλεκτρονική πλατφόρμα που υποστηρίζει την ένταξη και επανένταξη των ωφελούμενων στην εργασία μέσα απο: α) την οργάνωση των εργασιακών τους προσόντων, β) την αντιστοίχιση του εργασιακού τους προφίλ με πρόσφορες εργασιακές επιλογές, γ) τη διασύνδεση με έμπειρους επαγγελματίες (μέντορες) απο διάφορους τομείς (π.χ. οικονομίας, υγείας, εκπαίδευσης, πολιτισμού, αθλητισμού κ.α.), δ) τη σύντομη μαθητεία δίπλα στους μέντορες με στόχο τη μύησή τους σε νέα εργασιακά περιβάλλοντα ή την εξειδίκευσή τους σε τομείς ενδιαφέροντος.
Τεκμηρίωση – Αναγκαιότητα
Μεταξύ των 96.5 εκατομμυρίων κατοίκων εντός της ΕΕ που αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, περίπου 5.9 εκατομμύρια ζούσαν σε νοικοκυριά που βίωναν ταυτόχρονα και τους τρεις κινδύνους, της φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού και του χαμηλού ποσοστού απασχόλησης (Eurostat 2021a).
Παράλληλα μεταβάλλεται και η φύση της εργασίας, αφού η εισαγωγή νέων τεχνολογιών αλλάζει την επαγγελματική ζωή είτε δημιουργώντας νέες μορφές απασχόλησης, είτε καθιστώντας άλλες μορφές εργασίας ξεπερασμένες καλώντας τους εργαζομένους και τους ανέργους σε διαρκή επικαιροποίηση και αναβάθμιση των δεξιοτήτων τους. Στη διαδικασία αυτή το εκπαιδευτικό υπόβαθρο διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο τόσο για την αυξημένη δυνατότητα παραμονής στην αγορά εργασίας όσο και για την άμβλυνση του κινδύνου φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 2020 στην ΕΕ, το 50.5% των παιδιών με γονείς με χαμηλό μορφωτικό επίπεδο διέτρεχαν τον κίνδυνο της φτώχειας, έναντι 7.7% των παιδιών με γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο (Eurostat 2021b), ενώ για το 2019 το ποσοστό κινδύνου φτώχειας στην ΕΕ ήταν υπερδιπλάσιο για τους ενήλικες (ηλικίας 25 έως 59 ετών) των οποίων οι γονείς είχαν χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (20.3%) από ό,τι ήταν για άτομα των οποίων οι γονείς είχαν επιτύχει υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης (8.6%). Το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 12% για άτομα των οποίων οι γονείς είχαν μεσαίο μορφωτικό επίπεδο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 2021). Στην Ελλάδα, τα αντίστοιχα ποσοστά κυμαίνονταν στο 22.2% για τη χαμηλή εκπαίδευση, 11.6% για τη μεσαία και 9.3% για την υψηλή (Eurostat 2021c).
Η πανδημία Covid-19 στις αρχές του 2020 έθεσε μια επιπλέον πρόκληση αφού εκατομμύρια θέσεις απασχόλησης χάθηκαν, ενώ σε μεγάλο βαθμό επηρεάστηκαν τα εκπαιδευτικά συστήματα. Ταυτόχρονα, η πανδημία επιτάχυνε αυτό που συχνά αναφέρεται ως «4η Βιομηχανική Επανάσταση» φέρνοντας στο προσκήνιο τεχνολογικές λύσεις στον χώρο εργασίας, στην εκπαίδευση και στο σπίτι (Cedefop, 2020).
Ήδη από το 2008 με ψήφισμά του το Συμβούλιο καλούσε τα κράτη μέλη της ΕΕ για καλύτερη ενσωμάτωση της δια βίου καθοδήγησης στις στρατηγικές των κρατών μελών για τη δια βίου μάθηση. Τα κράτη μέλη οφείλουν να κάνουν χρήση των τεσσάρων κατευθυντήριων αρχών για την υποστήριξη των εργασιακών μεταβάσεων των ατόμων: της ενθάρρυνσης απόκτησης δεξιοτήτων διαχείρισης σταδιοδρομίας, της διευκόλυνσης πρόσβασης όλων των πολιτών σε υπηρεσίες προσανατολισμού, της ανάπτυξης της διασφάλισης ποιότητας της παροχής καθοδήγησης· και της ενθάρρυνσης του συντονισμού και της συνεργασίας μεταξύ εθνικών, περιφερειακών και τοπικών φορέων (Council 2008). Στο παραπάνω ψήφισμα εντοπίζουμε και τον ορισμό που δίνει το Συμβούλιο της ΕΕ στον όρο «καθοδήγηση σταδιοδρομίας» (career guidance) που υιοθετεί και η παρούσα δράση.
